20 augustus - Naar Beiijng

Voor de oplettende lezers: dit bericht komt uit Beijing en niet meer uit Changsha!

Vandaag vroeg opgestaan, Pam rustig wakker gemaakt. De eerste uren heeft ze geen kick gegeven: wakker maken, aankleden, fles, (in de buggy, uit de buggy in de bus uit de bus) x 4. Vliegen ging prima. Pam vond het vliegen erg spannend. Nou ja...kijk zelf maar. Eerst maar even de leermomenten van de dag:

- een kind is net een toetsenbord. Voor toetsenborden en kinderen geldt: NOOIT hete koffie over een kind/toetsenbord tillen
- Pam kan prima tegen hete koffie op haar hoofdje
- Pam met koffie op haar hoofdje ruikt best lekker

Tja, dat was dus vanochtend in het vliegtuig. In het hotel aangekomen hebben we op de gang de verjaardag van Ming gevierd, die 1 werd. Mierzoete Chinese taart met vuurwerk erop. Heel bijzonder allemaal! Ageeth is nog even naar de apotheek en later naar het ziekenhuis geweest met een opkomende blaasontsteking. Morgen zal ze haar verhaal we uit de doeken doen! Wel stoer allemaal: samen met Coriene in de taxi bij een Chinese taxichauffeur en dan met handen en voeten in het ziekenhuis voordoen waar je blaas zit en wat je hebt. Het is geloof ik een heel verhaal met openstaande deuren, reageerbuisjes en potjes waarin je ter plekke moest plassen en nog zo wat van die dingen. Gelukkig zijn de dames heelhuids teruggekeerd. Ik mocht ondertussen Pam verder verzorgen; veel gespeeld op het bed, met name fysieke spelletjes vindt ze leuk. Daarna flesje gemaakt en een luier verschoond. Ik? Ja. Ik. Had ik dat niet verteld? Oeps. Sorry. Een paar dagen geleden had ik me voorgenomen om net zolang luiers te verschonen totdat er een keer een p&*(@^#pluier kwam. En ja: die heb ik dus verschoond. Had ik dat echt niet verteld? Ach, zo bijzonder is dat niet, een p(&*@#&pluier en dingen die weinig indruk maken vergeet je wel eens op te typen.

Rond 19.00 met Marianne (onze Meilingbegeleidster), Patrick en Coriene en de dames De Jonge/De Vries gaan eten bij de Pizzahut. Best goed eten! Eten is hier altijd goed te doen; voor 10-12 euro per gezin kun je lekker eten. Daarna nog even in een grote supermarkt geweest die pal tegen het hotel aanligt (daartussen zit nog Bentley Beijing). Beijing is toch een wat meer westerse stad dan Changsha. In Changsha zag je echt het China van 'heel vroeger' naast het China 'van nu'. Hier alleen nog maar het China van nu. Trouwens: de prijzen in de winkels zijn gelijk ook een stuk hoger!

En hoe je Pam in slaap krijgt? Gewoon: op z'n chinees: hard op de billen en de rug slaan totdat ze stil zijn. Flink meppen, anders voelen ze het niet? Kindermishandeling? Neu, want ze doen het hier allemaal zo en het werkt. Tip van de onovertroffen Marianne van Meiling! Gemiddeld slaapt van na 20 a 25 minuten en het is iedere avond nog gelukt om haar niet uit het bed te halen en dat houden we ook nog maar even zo. Verder heeft ze vandaag voor het eerst haar tanden gepoetst. We waren dat eigenlijk vergeten, maar vanmiddag kwam er zo'n onwelriekend aroma uit haar mond (of: 'ze meurde uit d'r bek', maar dat zul je mij nooit zien schrijven) dat het me opeens te binnen schoot. De tandenborstel kende ze volgens ons overigens al. Ze begon er zo enthousiast mee te poetsen dat ze vergat wat de goede volgorde van de blokjes 'die in elkaar moesten' ook alweer was. Is ook wel moeilijk: het waren maar liefst 5 blokjes en die rode kleine was zo mooi dat hij altijd per se als 2e moest...

Papapam