17 augustus - Universiteit Hunan

Papapam says:

Volgend dagje met Pam. De nachten kunnen me niet kort genoeg duren; wil Pam weer zien! Vannacht sliep ik naast het bedje van Pam, gisteren Ageeth. Op dat moment lig je toch te wachten op het volgende kreuntje/geluidje van Pam en daar zit in haar slaap zo'n 30 minuten tussen....heb er veel gehoord/willen horen en dus niet zo heul veul geslapen. Gerben vroeg: 'willen we naar huis'? Nou, wat mij betreft nog niet. Het bevalt nog prima en de groep is erg leuk en vol humor. Wat wil je anders, er zijn maar liefst twee accountants, en - zoals bekend - met accountants is het altijd lachen, gieren en brullen.

Verder kwam gisteravond rond half 11 in de groep nog het idee op om T-shirtjes te laten maken met ' Stitch, Bitch!'('Hechten, kreng') erop. Wellicht niet zo'n goed idee. Wel zijn we nog even in de HK (hechtkamer) geweest, het was daar redelijk druk (grapje, er is natuurlijk geen hechtkamer).

Hoe ziet Pam ons op dit moment? Ik stel me daar nog weinig van voor. Ze was gewend aan meerdere verzorgers per dag, wij zijn twee, er een beetje raar uitziende, verzorgers die blijkbaar 24-uursdienst draaien. Dat er 'meer' is/dat wij haar ouders zijn: daarvan heeft ze nog geen begrip. Het huilen en daarmee hopelijk ook het onveilig voelen wordt iedere dag wat minder.

NB. Kijken jullie wel op http://members.chello.nl/rwassink1 ? Write it once, zeggen we dan...


De lessen van vandaag:
- als je een flesje schudt dan moet je het speentje dichtknijpen anders zit je (en het plafond) er onder.
- als je een tas achteraan de buggy hangt met Pam in de buggy, dan is de buggy topzwaar en valt achterover
- als Pam dan op de tas valt dan huilt ze niet eens
- als je een luier niet goed om doet dan is het trappelzakje de volgende ochtend nat
- uitgewassen trappelzakjes drogen niet zo snel....

Mamapam says:

Eindelijk schrijf ik ook wat. We zitten nu samen te internetten en Pam ligt te slapen op de 24e verdieping(zonder babyfoon!)en wij op de 2e. Ontaarde ouders zijn we nu al! Als we Pam in haar bedje leggen begint ze eventjes te huilen en gaan Koert en ik even naar de badkamer. Zodra we daar zijn stopt ze met huilen en begint ze heel erg schattig te brabbelen. Dit geluid hebben we ook opgenomen op de video (Tja, het was donker, dus alleen geluid) Na ongeveer een kwartiertje slaapt ze. Ze slaapt heel erg diep: 's middags van ongeveer half 2 tot bijna half vijf (gisteren) en vannacht van 10 uur tot kwart over 8. We hadden haar pas laat in haar bedje gelegd, oeps weer niet zo voorbeeldig....

Vandaag zijn we met de groep naar de universiteit van Hunan gegaan. Prachtig weer, maar het was vanwege de hitte onverstandig om in de zon te staan. Onze chinese begeleider (Chris, niet Hengeveld) werd zelfs bijna boos op een stel dat te lang in de zon ging fotograferen. Twee weken geleden had hij een stel van de dood gered (zonnesteek en al brakend enz.) En het is waar: als je hier maar even buiten loopt zweet je als een gek. Je moet blijven drinken.

De Chinese mensen zijn heel erg vriendelijk. Ze laten alle kinderen 'hallo' zeggen tegen buitenlanders (In plaats van Ni hao)
In het hotel zijn er ook groepen Spanjaarden en Amerikanen die kindertjes adopteren. Raar is wel dat Amerikanen geen bovengrens voor adoptie hebben: je ziet 60-jarigen met een Chineesje van 1.

Zo, en nu weer terug naar Pam.